Het was een moeilijke beslissing, maar Hans vond dat hij andere mensen niet in gevaar kon brengen door te blijven autorijden. Voor Hans is autorijden altijd een passie geweest. Hij had ervaring met old timers en was jarenlang betrokken bij de regionale oldtimer club.
Ik ga af en toe nog steeds langs bij de oldtimer club voor de gezelligheid.
Een van de eerste dingen die opvielen bij Hans was dat zijn rijvaardigheid achteruitging. Voor hem was dit een reden om verder onderzoek te laten doen bij de huisarts. Hans koos er in overleg zijn vrouw zelf voor om te stoppen met autorijden, zodat hij controle kon houden over het proces. Hij deed vrijwillig afstand van zijn rijbewijs en is hier door het CBR goed bij geholpen.
Hans en zijn vrouw hebben zich aangepast aan het reizen zonder auto. Hans maakt in zijn woonplaats gebruik van de bus. Als hij bij zijn zoon langsgaat neemt hij een taxi, of komt zijn zoon hem ophalen. Hans is één keer de weg kwijtgeraakt. Hij moest om de hoek zijn, maar wist de weg niet meer. Uiteindelijk heeft hij de weg gevraagd aan iemand die toevallig in hetzelfde gebouw moest zijn.
Hans heeft goede en slechte dagen. Op sommige dagen is hij alert, op andere dagen moe. Toen Hans eens vlak bij huis was, herkende hij plotseling zijn omgeving helemaal niet meer. Hij beschreef het alsof iemand hem ergens in de wereld had gedropt. Hij besloot een paar mensen die een biertje aan het drinken waren om hulp te vragen. Hij toonde hen het gegraveerde plaatje dat aan zijn halsketting hangt, waar zijn contactinformatie op staat. Ook staat op het plaatje dat Hans dementie heeft. De mensen waren vriendelijk en behulpzaam. Ze namen contact op met zijn familie en alles werd snel opgelost.